Het geluid van de wekker klinkt als muziek in m’n oren. Althans, dat wil zeggen: in de meest letterlijke zin van het woord. Ik moet nog een beetje wennen aan mijn nieuwe wekkerradio.
Waar ik gewend ben aan het meest irritante geluid wat je je kunt bedenken in de vroege ochtend, (iets in de trend van TUUT TUUT TUUT TUUT TUUT!!) word ik nu gewekt door een heerlijke melodie welke hand in hand gaat met een loepzuivere, harmonieuze damesstem met een schitterende klankkleur. Dit laatste woord heb ik overigens geleerd van Nick (je weet wel: die van Simon) bij kijkcijferhit the Voice of Holland. Waar zo’n programma ook al niet goed voor is.
Na een ietwat vervelend weekend heb ik dan eindelijk de lege medicijndoosjes in de prullenbak gegooid en ben ik, in een nog wat wazige toestand, opzoek naar een koffiefilter. Het is vroeg, maar het belooft een plezierige dag te worden.
De gebruikelijke ochtendrituelen heb ik vandaag in een iets korter tijdsbestek moeten volbrengen. Waar mijn oude vertrouwde wekkertje mij altijd duidelijk en dringend verzocht m’n bed uit te komen is mijn nieuwe wekkerradiootje iets milder. In de eerdergenoemde damesstem dacht ik iets te herkennen van: “Hé, eigenlijk moet je nu wel zo’n beetje opstaan, maar ik kan me voorstellen dat je nog eventjes wilt blijven liggen. Nou ja, je ziet maar wat je doet, aan mij heeft het niet gelegen…”
Het is inmiddels half zes, nog donker. Terwijl ik naar de auto loop komt het gebruikelijke wolkje tijdens het uitademen uit m’n mond. Inderdaad, het is koud. Ik stap in en ik gebied de verwarming om het in ieder geval een graad of 15 warmer te maken. Sumatralaan, numero 45: Hilversum. Daar wil ik naartoe. Mijn Tomtom rekent vakkundig de snelste route uit. ‘Dit heeft ‘ie eerder gedaan,’ denk ik nog.
Nog voor ik Amsterdam uit ben, sta ik te wachten voor het rode licht. Uit de speakers van de autoradio klinken, hoe toevallig, dezelfde klanken als even daarvoor uit de wekkerradio. Nu hoor ik naast de schitterende damesstem ook een lage herenstem. Van afro-Amerikaanse afkomst zo te horen. De toepasselijke woorden: “Wake up everybody, no more sleepin’ in bed” dringen mijn trommelvliezen binnen. Inmiddels ben ik al een tijdje wakker dus deze woorden kennen geen betekenis meer.
Toch geniet ik op deze koude ochtend van de nieuwste single van John Legend. Volgende week zal ik hem live zien op de bühne van de Bijlmer Bierhal, beter bekend als de Heineken Music Hall. Ik kijk er naar uit.
Het licht springt op groen en ik vervolg mijn weg richting de mediahoofdstad van ons land. Ik heb om 6.15u een afspraak op het mediapark. Het toverwoord van vandaag is Afgekloven Appel. Ik reken op een vrije doortocht, mooi voor de files op plaats van bestemming. Ik mag het hopen…
Of de ochtend daadwerkelijk zo gaat verlopen? Ik heb geen idee. Dit is een terugblik op de ochtend die nog komen gaat.
De zojuist beschreven ochtend is die van morgen, maandag de 22ste van de 11de.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten