Prins op het (t)witte(r) paard..

Een jaar of wat geleden hoorde ik het woord ‘Twitter’ in de wandelgangen voorbij komen. Wat is dat nou weer?! Ik had geen flauw idee. Steeds vaker kwam het toch wel opvallende en bijzondere woord voorbij. En dan word ik nieuwsgierig. Ik weet nog wat ik dacht toen ik achter de betekenis kwam: Oh? Is dit het nou? En wat is het nut daarvan?

Wat maakt mij het nou uit dat Kees van de buren in de bus zit naar school of dat de slager op de hoek op verjaardagsvisite is bij z’n neefje. Wat een lol. En waarom zou ik mensen aan hun neus hangen dat ik me verslapen heb of dat ik zojuist een patatje heb gegeten. #daarbeginiknietaan.

Ik was dus vrij sceptisch over het concept en ik zou er ook nooit aan beginnen. Wat een onzin. Net zoals ik ook altijd pertinent geweigerd heb een Hyves-profiel aan te maken. Wat heb je daar nou aan.

 Dat van dat Hyves gebeuren heb ik lang volgehouden. Sterker nog: ik was waarschijnlijk één van de, pak ’m beet twaalf Nederlandse 16-jarigen die er van onthouden was. Hetzelfde gold altijd voor het fenomeen Facebook. Wederom onder het mom: wat moet je daar nou mee. Ik zie m’n vrienden liever in levende lijve.

Nu moet ik toegeven dat ik voor dat laatste inmiddels gezwicht ben. Met name na mijn buitenlandse avontuurtjes vond ik het eigenlijk best leuk om in contact te blijven met de mensen die ik daar heb leren kennen.

Ook heb ik op een gegeven moment de stoute schoenen aangetrokken en zowaar een Twitter-account aangemaakt. Ik kreeg een nieuwe telefoon met daarop een Twitterfunctie. En omdat ik mijn spullen graag optimaal gebruik, moest ik dus ook dit deel van de nieuwe media maar eens een vuurdoop gunnen. En zo werd ik een heuse (weliswaar passieve) Twitteraar: volgen maar niet ‘tweeten’. Puur uit nieuwsgierigheid. Wat zetten die Twitteraars nou eigenlijk veelvuldig online wat mij moet interesseren?

Totdat ik (ik geloof dat ik een, naar eigen mening, briljante woordgrap bedacht had) het nodig vond om mijn eigen zegje eens te doen. Dit gebeurde onder mijn schitterend verzonnen twittername @mennhettn. Inderdaad een ietwat verkeerde spelling van het bekende deel van New York en tegelijkertijd een samenvoeging van (een deel van) mijn voor- en achternaam. 

Euforie. Mijn eerste tweet was geboren. Dit is inmiddels ruim een jaar geleden. Tot mijn eigen verbazing heb ik vandaag al mijn 600^ste berichtje van maximaal 140 tekens de wijde wereld in gebonjourd. Als ik dan eens kijk wat ik dan allemaal tweet of twitter (of hoe je het ook mag noemen) zijn dat veelal reacties op andere Twitteraars en inderdaad, vrij nutteloze opmerkingen die eigenlijk totaal geen meerwaarde zijn voor mijn volgers. Toch vind ik het stiekem toch leuk om, vaak gepaard met foto, een opmerking online te gooien.

Dan loop ik door de stad en dan zie ik onderstaand tafereel. Vervolgens ontstaat er in mijn hoofd een onderschrift van een foto die nog niet eens gemaakt is. Dan heb ik al gauw een binnenpretje en ja: dan vind ik het nodig om dat even te twitteren (of tweeten, of whatever).

Inderdaad. Vrij flauw. Maar op zo'n moment wil ik het dan toch eventjes delen. 



@menhettn: Je hoeft heus niet

gestudeerd te hebben voor

een hoge functie...

Verder heb ik al wel degelijk voordelen van  het steeds populairder wordende medium ontdekt. Ik heb bijvoorbeeld mijn stageadres gevonden via Twitter, door het ‘volgen’ van een vacaturesite. Verder kun je vragen stellen door de ‘hashtag’ #durfttevragen te gebruiken. Dit kan ontzettend handig zijn omdat er altijd mensen zijn die antwoord weten op jouw vraag. Je stelt je vraag namelijk aan duizenden mensen tegelijk.

Zo'n hashtag gebruik ik regelmatig. Als ik naar programma’s als De Wereld Draait Door kijk, heb ik vaak #DWDD bij de zoekfunctie op twitter ingetypt. Zo krijg je te zien wat anderen op dat moment twitteren over het programma. Zo kijk je op een bepaalde manier samen tv, ook al zit je in je eentje op de bank. Zo werkt het ook met bijvoorbeeld voetbalwedstrijden. Dit maakt het kijken vaak net iets interessanter.

Tot slot kijk ik altijd even wat de ‘Trending Topics’ zijn: de onderwerpen waar het meest over getwitterd wordt. Zo heeft Twitter zich tegenwoordig al ontwikkeld tot een soort nieuwsbron. Iedereen die Twittert is immers een soort journalist. Hoewel hier ook weer over gediscussieerd kan worden.

Maar neem de brand van Moerdijk. Alle twitteraars in de omgeving lieten via dit medium direct weten dat er iets aan de hand was. Zo werd in één klap de lijst van Trending Topics aangevoerd met woorden als #GROTEBRAND,  #MOERDIJK,  #EXPLOSIE en #RAMP. Dan weet je als twitteraar aan de andere kant van het land dat er in Moerdijk iets ergs is gebeurd. Nog voordat serieuze media als Telegraaf en NU.nl het gemeld hebben.

Ook kun je Twitter prima als digitale ‘reclamefolder’ gebruiken. Bijvoorbeeld door al je volgers te laten weten dat je weer een nieuwe blog hebt geschreven. Dit heeft, zo laten de statistieken weten, wel degelijk invloed op het aantal lezers van mijn Blog...

#waartwitterdantochnoggoedvooris

Samen is niet alleen..

En jawel. Daar is hij dan. Paris Hilton zou zeggen “My BFF”. Iets anders dat de lading dekt is de naam van een serie die in de jaren ’90 op SBS te zien was. De heer Jan Smit heeft er een heuse meezinger over geschreven en wie kent niet het groepje twintigers uit Manhattan dat hun koffie graag dronk in koffiehuis ‘Central Perk´. Dit alles gaat over vrienden. Ik heb het over Best Friend Forever, Vrienden Voor Het Leven en natuurlijk Friends.

“Toen wij elkaar hier tegenkwamen

Werd jij mijn grote ideaal

Jij beheerst mijn bestaan totaal

Niet langer vrij

Maar verder samen”

Met mijn nieuwe vriend heb je niet direct een goed, diepgaand gesprek onder het genot van een kop koffie of een koud biertje. Maar het is wel een vriend om mooie momenten mee te delen. Deze vriend helpt je dingen te herinneren. En deze vriend laat anderen meegenieten van momenten die jij beleeft. Deze momenten leg je samen vast. Deze vriend neem je, zonder dat hij tegenstribbelt, overal mee naartoe. Soms voelt ‘ie zich wat leeg, maar na wat nieuwe energie staat ‘ie weer uren paraat.
Je hoort ‘m nooit zeuren en hij is, desgewenst, altijd gefocust op z’n doel.  Het is wel een vriend met een gebruiksaanwijzing. Met zijn vele eigenschappen, weet je precies wat je aan hem hebt. Het is nu alleen nog een kwestie van veel tijd met elkaar doorbrengen om elkaar beter te leren kennen.

“Want wij zijn

Vrienden voor het leven

Kameraden tot de laatste dag

Vrienden voor het leven

Als 't kan, als 't lukt, als ’t mag”

Ze zeggen wel eens ‘vriendschap is niet te koop’. Maar ik heb er, voor mijn doen, toch een vermogen voor neergeteld. Ik liep in m’n eentje de speciaalzaak binnen en samen gingen we naar buiten. Vanaf nu ga ik mijn leven delen met mijn nieuwe best friend forever en vriend voor het leven:  Ik heb een nieuwe camera.

De Commercie Draait Door

Opdracht: Opiniestuk Mediapsychologie

Woorden met de toevoeging ‘te’ ervoor worden vaak als negatief gezien. Het is zomers lekker vertoeven op het strand, tenzij het te warm is. Je wordt misselijk als je teveel eet en je kunt een brief van het Centraal Justitioneel Incassobureau verwachten als je te snel hebt gereden.
Toch hoor je ook wel eens ‘te gek!’ In deze vorm kan het juist niet positiever. Taalgebruik verandert. Hetzelfde geldt voor commercie. In mijn ogen slaat de commercie door. Het wordt allemaal teveel van het goede.

Al in de Gouden Eeuw werd er reclame gemaakt, in kranten. Er zijn zelfs reclameboodschappen teruggevonden in de ruïnes van Pompeï, uit het Romeinse rijk. Toen zag je voornamelijk propaganda en maar heel mondjesmaat werd reclame gemaakt om producten aan de man te brengen. Tegenwoordig is reclame volkomen onmisbaar geworden in de westerse wereld. En dat is te merken ook.

Neem een programma als The Voice of Holland, het regelrechte kijkcijferkanon van RTL. Wekelijks drukken miljoenen mensen op knopje 4 van hun afstandsbediening in afwachting van de zangkunsten van een tattoo-artiest en de Bob Marley van de lage landen. Terwijl idolaat Nederland er maar weer eens goed voor gaat zitten, hangt bedenker John de Mol heerlijk onderuit gezakt op de bank naast de rinkelende kassa.
We zijn nog niet goed en wel begonnen of het eerste reclameblok staat alweer voor de deur, waarin ons wordt verteld welke bedrijven dit programma mede mogelijk maken. Nadat we een minuut of zeven de kans krijgen ons boodschappenlijstje aan te vullen, worden we het slachtoffer van ‘non-spot advertising’. We zien de kandidaten druk bezig in de Vodafone-rode Red Room met gesponsorde Ipads. Zo nu en dan zie je een kandidaat met een zuur gezicht een Haribo snoepje naar binnen werken en pakt er iemand net iets te opvallend een flesje frisdrank uit de koelkast. (Met uiteraard duidelijk het etiket naar de kijker gericht.) Waar vervolgens dan geen slok van wordt genomen. Vergeten.
Ook zou je bijna vergeten dat er tussen de commercials door nog even wordt gezongen. In het twee uur durende programma wordt er ongeveer 30 minuten écht gezongen.
Soms komen er zelfs topartiesten langs. Goed gedaan: trekt kijkers. En leuk dat ze speciaal voor TVOH naar Nederland komen. Oh, wacht eens even, ze geven binnenkort een concert in Nederland. Er moeten kaartjes verkocht worden. Morgen begint de voorverkoop. Win-win situatie.
Ik snap dat er geld in het laatje moet komen. Mede hierdoor is het een schitterende show met een fantastisch decor, maar het kan wel wat minder. Op z’n minst iets subtieler. En ohja! Onze favoriet staat achter in de peilingen dus er moet ge-sms’t worden. “KATSJING” is er in heel ’t Gooi te horen vanuit huize De Mol.

Ook De Wereld Draait Door, in principe een prima programma, wordt langzamerhand een audiovisuele reclamefolder. Huis-aan-huis geleverd. Als de aangetrouwde neef van mijn buurman een boek heeft geschreven over koetjes en kalfjes, mag hij daar bij Mathijs aan tafel een paar minuten over komen vertellen. Nu verkrijgbaar in de betere boekhandel! Voor maar € 14,95.

De bakker op de hoek, die niet eens van muziek en lezen houdt, maar van voetbal, heeft er ook last van. Hij kan niet eens meer naar het stadion omdat de bond beslist heeft dat er op onmogelijke tijdstippen gespeeld moet worden. De bond? Herstel: de commercie. Er moeten namelijk drie wedstrijden achter elkaar live uitgezonden worden. En zo zijn er voorbeelden te over te verzinnen. Houdt het dan nooit op? Nee, de commercie draait door…

A New Day..

Je hebt het wel eens. Je gaat naar de stad om iets te halen, maar je komt met iets heel anders thuis. Soms zelfs zonder dat je dat ene wat je nodig had, gekocht hebt. Een soortgelijk moment had ik net. Ik was opzoek naar iets en daardoor vond ik iets heel anders. Ik stuitte op een notitieboekje wat ik bij me had tijdens mijn reis in 2009. Ik schreef er altijd mijn kladjes voor mijn weblog in. Ik kon het niet laten om er weer eens doorheen te bladeren.

Tussen de pagina's met slordig geschreven tekstjes en uit verveling gemaakte tekeningetjes vond ik ook iets wat op een gedicht moest lijken. Blijkbaar vond ik het op het moment van schrijven nodig om mijn dichttalent weer eens op te roepen. Ik wist van het bestaan van dit poëtische meesterwerkje niets meer af. Veel indruk op mij heeft het duidelijk niet gemaakt. Duidelijk is wel dat ik met spoed een nieuwe groene stift nodig heb...

  A NEW DAY JUST BEGUN
 

  Lookin' back at 

  the things i've done.

  Whistling and chanting 

  under the bright shinin' sun.

  Up above all blue, clear skies,

  lookin' for another memory to

  appear to my eyes.

  Yep, on a moment like

  this, it's obvious,

  a new day just begun..